Einu sinni var...

... Arna á leiðinni í leikskólann með bananabrauð og kókómjólk í grænni tösku

...Brynja bolla með rauðan sjóhatt og í rauðri kápu.

...Arna hrædd við stjörnuljós.

...Hrólfur góður við Trýnu

...Brynja að drekkja Örnu í baði.

...Brynja kúl, Stjáni blái sköllóttur og Arna skökk.

Allt að gerast

Loksins er það að gerast sem ég hef verið að bíða eftir. Ég er ekki að tala um það að prófin séu að verða búin. Ég er ekki heldur að tala um Gettu betur - það er kapítuli út af fyrir sig. Ég er að tala um HM í handbolta. Hrólfur -farðu að taka fram hjálminn og fjötrana.

Það eru mjög athygslisverðir bakþankar aftan á fréttablaðinu í dag (föstudag). Þar er Sigurjón Kjartansson að tala um hvað hann væri mörgum handtökum frá einhverjum merkilegum. Hann rekur sig til dæmis fjórum handtökum frá Hitler, er tveimur handtökum frá Bush og öðrum stórmennum og þekkir mann sem er 6 handtökum frá Beethoven (hvernig sem það gengur upp). Svo í staðinn fyrir að læra eyddi ég deginum í að pæla í því hvort ég gæti rakið mig saman við einhvern merkismann. Fyrst datt mér enginn merkilegur í hug nema einhverjir íslenskir nóboddíar. Svo datt mér í hug að nokkrir af þessum veiðimönnum mínum væru nú soldið stórir karlar og hefðu sjálfsagt tekið í hendurnar á einhverjum sem hafa tekið í hendina á einhverjum sem er merkilegur. Það var ekki fyrr en núna áðan sem mér datt í hug að líta mér nær. Það vill svo til að mamma er nuddari, meira að segja nokkuð góður nuddari. Þar af leiðandi hefur hún nuddað þónokkra merkismenn, íslenska, útlenska, stóra, litla, merkilega, ofmetna, vanmetna og svo framvegis. Það sem rann samt síðast upp fyrir mér er að það eru ekki bara hendurnar á fólkinu sem nuddarar taka í. Bíddu... þýðir það þá ekki að ég hafi komið við rassa út um allan bæ? Hvað eru mörg handtök frá mér í rassinn á þér...?

Nebensätze und Konjunktiv II

Það er greinilega komin próftíð. Elli og Sigga eru stungin af til Kanarí og það eina sem ég og strákarnir tölum um er Lappi. Eða Lappi Gabríel eins og hann kallast á þessum árstíma. Mér reiknast það til að það sé akkúrat ár í dag síðan Lappi Gabríel skrifaði hér sína eigin færslu um það hversu óréttlátt og erfitt það væri að vera hundur sem ekki má hlaupa á eftir hverju sem er. Hann ætlar ekki að gera neitt slíkt núna því að sjálfsögðu hleypur hann ekkert sem hann má ekki hlaupa lengur, geltir aldrei þegar hann má ekki gelta og kúkar ekki þegar ég er ekki með poka. Eða þannig.

Þýska á morgun.
Arna.

Janúar smanúar

Jólin eru búin og alvaran tekin við. Ótrúlegt hvað tvær vikur geta verið fljótar að líða. Ég tók mikið af myndum. Þar sem maður hefur ekkert að segja eftir næstum eins og hálfs mánaðar bloggfrí þá ætla ég bara að deila með ykkur nokkrum vel völdum myndum: